جغرافیای طبیعی
میمند آخرین مناطق ارتفاعات زاگرس در منطقه گرم و خشک جنوب قرار گرفته و همین شرایط سبب شده است که میمند دارای آب و هوایی معتدل و نسبت به مناطق همجوار خنک‌تر باشد و حدود ۱۰۲ نوع گیاهی دارویی در میمند روییده و از آن‌ها عرق گرفته می‌شود. میمند در جلگه میان دو رشته کوه نسبتاً بلند از سلسله جبال زاگرس به نام‌های سپیدار و پادنا که به صورت دو رشته با جهت شمال غربی و جنوب شرقی کشیده شده‌اند، قرار گرفته‌است. کوه سپیدار در طرف شمال شهر میمند قرار دارد و دنباله کوه سبزپوشان شیراز است که دارای جنگل و منابع طبیعی فراوانی است و ارتفاع قله آن۳۱۶۷ متر از سطح دریا است.. در قسمت جنوب و جنوب شرقی میمند کوه پادنا (در اصطلاح محلی پیدنو و در فرهنگ‌های جغرافیایی میمند نیز گفته می‌شود) قرار دارد. در غرب نیز کوه کم ارتفاعی به نام قلات وجود دارد که از سیرزجان خواجه‌ای تا میمند به موازات پادنا قرار گرفته‌است. از مشرق نیز به خرمن کوه (یا کوه سور) که از میمند به شکل یک نیم دایره دیده می‌شود متصل است.
پوشش گیاهی کوهستان‌ها و مراتع اطراف میمند بیشتر پسته کوهی (بنه) و بادام کوهی (الوک) می‌باشد و از دیگر گیاهانی که در اطراف کوه‌های میمند یافت میشوند می‌توان به گونه‌های گیاهی نظیر بادام، کهکم، زیتون، ارژن، سقز (کیالک)، زالزالک، انجیر، آلبالو وحشی، کلختک، کنار، بنگرو، ارس، خوشک، ریش بز، کنگر، شبدر، یونجه، جاشیر، گاوزبان، شاتره، کاهو، زنبق وحشی، اسپند، لاله کوهی، پیاز، کرفس وحشی، بومارزان (سرزرد) شیبو، شنبلیله، گل بنفشه و … اشاره کرد.
آب و هوای میمند از نوع معتدل کوهستانی است. تابستان‌های نسبتاً معتدل و خشک و پاییز و زمستان‌ها معتدل مرطوب می‌باشد. حداکثر دما بیشتر در مردادماه و حداقل دما در بهمن‌ماه رخ می‌دهد. بیشترین بارش فصلی نیز در بهمن‌ماه است و میانگین بارندگی سالانه به میزان ۴۵۰ میلی‌متر است که در ارتفاعات بیشتر به صورت برف می‌باشد.
